فروردین ۹, ۱۴۰۰
همه هنرجویان کلاس آموزش گیتار میدانند که پیکاپ‌های گیتارشان ، آن بخش از ساز آنها هستند که موجب شنیده شدن صدای آن می‌شوند.
اهمیت پیکاپ‌ها، درست به اندازه‌ی اهمیت چوب تشکیل‌دهنده گیتار، سیم‌های گیتار و امپ شماست و به همان اندازه هم قابل تعمق و توجه هستند.
البته پیکاپ‌ها در انواع و اندازه‌های گوناگونی در بازار موجود هستند.
همچنین، هریک از آنها برای مقاصد خاصی طراحی و ساخته شده‌اند.
برای مثال، شما نمی‌توانید با همان پیکاپهایی که برای نواختن سبک کانتری مناسب هستند، سبک راک و متال را هم بنوازید.
اگر برای ساز خود، پیکاپ‌های مناسب کاری که می‌کنید را انتخاب نکرده باشید، به‌سختی می‌توانید به تُن صحیح و مورد نظر خود دست یابید.
در این مقاله که در وبلاگ آموزشگاه موسیقی تهران منتشر شده است نمی‌خواهیم وارد جزئیات فنی شویم یا اینکه لیست بلندبالایی از انواع پیکاپ گیتار الکتریک قابل تصور با احتساب مزایا و معایبشان را ارائه دهیم؛
بلکه سعی ما این است که خواننده این مقاله، به دانش لازم و کافی برای خریدی آگاهانه دست یابد.
پیکاپ، یک قطعه آهن‌رباست که دور آن سیم‌های هادی الکتریسیته عایق‌شده پیچیده شده است و انرژی حرکتی حاصل از ارتعاش سیم‌های گیتار را به سیگنال الکتریکی تبدیل می‌کند. پیکاپ‌ها در سازهای الکتریک و آکوستیک مورد استفاده قرار می‌گیرند.
پیکاپ‌های گیتار الکتریک (و پیکاپ‌های بیس الکتریک) به سه دسته اصلی تقسیم می‌شوند: سینگل کویل، هامباکر و P90.
ـ سینگل کویل (Single Coil)
این نوع پیکاپ دارای یک آهن‌رباست. یک مثال خوب برای شناسایی سینگل کویل، پیکاپ‌های فندر استرتوکستر هستند.
صدای پیکاپ‌های سینگل کویل را نمی‌توان در یک عبارت ساده توصیف نمود، ولی به‌صورت بسیار کلی می‌توان گفت که صدای این نوع پیکاپ، از پیکاپ‌های هامباکر و P90 روشن‌‌تر و شفاف‌تر است.
سبک‌هایی که معمولاً در آنها از سینگل کویل استفاده می‌شود، شامل بلوز، کانتری و سرف (Surf) می‌شود؛
گرچه سینگل کویل‌ها در سبک‌های دیگر هم بسیار خوش می‌درخشند.
می‌توان گفت که تنها نقطه ضعف آنها در مقایسه با هامباکرها، عدم ارائه دیستورشن‌های قوی است.
ـ هامباکر (Humbucker)
هامباکرها در اصل دو پیکاپ سینگل کویل در کنار یکدیگر‌ند که باهم کار می‌کنند.
پیکاپ‌های سینگل کویل، همواره در معرض پارازیت الکتریکی مشهور به ۶۰-cycle hum یا هام ۶۰ هرتز هستند.
در مورد این نویز، در مقاله‌ی راهکارهایی برای کاهش نویز بیشتر صحبت شده است.
هامباکرها برای مقابله با این نویز طراحی شده‌اند و از آنجا که در مقابل هام مقاوم هستند، با عبارت هام ـ باکر از آنها یاد می‌شود.
این پیکاپ‌ها، ارائه‌دهنده صدای گرم و حجیم‌تر از سینگل کویل‌ها هستند و همین دلیلی است بر کاربرد آنها در سبک جز.
از طرفی به‌واسطه سیگنال خروجی قوی‌تر، این نوع پیکاپ در ارائه دیستورشن‌های قوی‌تر، از سینگل‌کویل پیشی می‌گیرد. تنها جایی که هامباکرها خیلی خوب عمل نمی‌کنند، در سبک‌های کانتری و سرف است.
ولی غیر از آن، هامباکرها تقریباً در تمام سبک‌های دیگر عملکردی مناسب از خود نشان می‌دهند.
ـ P90
و بالاخره پیکاپ‌های P90! این پیکاپ‌ها را می‌توان به‌نوعی حد وسط هامباکرها و سینگل کویل‌ها به‌حساب آورد.
سیگنال خروجی این پیکاپ‌ها از سینگل کویل‌ها بیشتر و از هامباکرها کمتر است.
صدای آنها دارای کمی عمق بیشتر نسبت به سینگل کویل‌ها و کمی عمق کمتر از هامباکرهاست.
بهترین کاربرد P90 در اجرای سبک‌های بلوز و راک (و نه هارد راک) است.
اما به‌طور کلی، می‌توان آنها را پیکاپهایی نسبتاً چندمنظوره و همه‌فن‌حریف به‌حساب آورد.
نوشته : Mason Hoberg
ترجمه : بابک آخوندی
