تجربه ناشنوایان از موسیقی

از آنجا که افراد ناشنوا یکی از حواس پنج‌گانه را ندارند، دیگر حواس آنها‌ سعی می‌کنند تا فقدان ناشنوایی را جبران کنند.
ما می‌دانیم که بخش‌های گوناگون موسیقی در بخش‌های مختلف مغز پردازش می‌شود، ولی این بخش‌ها برای انسان‌های شنوا و ناشنوایان یکسان است.
همه‌ی بخش‌های مغز در تجربه‌ و حس موسیقی اثرگذارند؛ اما در این مقاله از وبلاگ بهترین آموزشگاه موسیقی قصد داریم این موارد را بررسی کنیم.

در مغز فرد ناشنوا، قشر شنیداری مسئول حس لامسه هم است.
تصور کنید که به یک کنسرت می‌روید و فقط می‌توانید صدای باس را که میان جمعیت طنین‌انداز است و زمین را می‌لرزاند احساس کنید و هنرمندان را روی صحنه ببینید.
حال،‌ تصور کنید که چه می‌شود اگر به کنسرتی بروید که هنرمندان آهنگی را می‌نوازند که شما نمی‌شناسید و با خط باس و ضرب آن هم آشنا نیستید.
از کجا می‌دانید که چه آهنگی است؟
نمی‌توانید حرف‌های آنها را بشنوید، کسی هم اطراف‌تان نیست تا به زبان اشاره به شما بگوید که چه می‌گویند.

بررسی مغز و موسیقی در آموزشگاه موسیقی تهران

– قشر حسی:‌ بخشی از مغز است که بازخوردهای لمسی را تشخیص می‌دهد.
این اتفاق زمانی که در یک کنسرت یا کلوپ هستیم و نوازندگان آن‌قدر بلند می‌نوازند که همه‌‌ی ساختمان می‌لرزد و ما می‌توانیم ارتعاشات را در بدن خود نیز حس کنیم، می‌افتد.
درباره‌ی ناشنوایان نیز همین امر رخ می‌دهد.
در چنین مواردی،‌ می‌توانیم ارتعاشات با بسامد پایین را در موسیقی احساس کنیم.
معمولاً زمانی که شنوایی آسیب می‌بیند،‌ شنیدن پیچ‌های بالاتر و صداهای آرام‌تر برای فرد سخت‌تر است.
از این رو، برای ناشنوایان و کم‌شنوایان خوشایندتر است که موسیقی را از طریق حس لامسه و حس‌کردن ارتعاشات دریافت کنند.‌

– نوکلئوس آکومبنس،‌ آمیگدال و مخچه:
این سه بخش مغز همگی باهم کار می‌کنند تا وابستگی عاطفی و واکنش به موسیقی را شکل دهند.
زمانی که ما درباره‌ی آهنگ‌های مورد علاقه‌مان فکر می‌کنیم،‌ به احتمال زیاد آهنگ‌هایی هستند که از آنها خاطرات مثبت و شیرین داریم.
نت‌های آغازینِ آهنگ که سبب می‌شود تا سریع آن را تشخیص دهیم، نوعی تلاطم و هیجان عاطفی را در ما برمی‌انگیزد.
ناشنوایان نیز می‌توانند چنین ارتباط حسی‌ای با موسیقی داشته باشند‌، اما این حس، به جای ملودی‌های با پیچ بالاتر، از راه نت‌های بم و ضرب‌آهنگ ایجاد می‌شود.

– قشر شنیداری:
این بخش درگیر گوش دادن به اصوات و درک و تحلیل صداهایی است که می‌شنویم.
احتمالاً این مهم‌ترین بخش مغز در تشخیص موسیقی است.
هنگامی را فرض کنید که در کلاس آموزش پیانو هستید زمانی که بدن با موسیقی مواجه می‌شود،‌ گوش‌ها و یا بدن صوت را احساس می‌کند که سپس به‌صورت پیام‌های عصبی برگردان می‌شود که به مغز و به‌ویژه قشر شنیداری فرستاده و پردازش می‌شود.

بنابراین،‌ ممکن است این گمان مطرح شود که مغز فرد ناشنوا موسیقی را در همان بخشی از مغز پردازش می‌کند که مغز فرد شنوا؛
اما فرد ناشنوا پیام‌های نورونی را از طریق گوش‌ها به مغز شنیداری دریافت نمی‌کند.
در واقع، در کمال شگفتی،‌ پیام‌های نورونی به قشر شنیداری فرستاده می‌شود اما لزوماً نه از راه گوش‌ها.