دی ۲۵, ۱۴۰۱
ویولن به خاطر داشتن صدای گرم و لطیف و دلنشین یکی از محبوب ترین دوره های آموزشی آموزشگاه موسیقی تهران است.
این ساز موسیقی اولین بار در ایتالیا ساخته شد و سپس به سراسر جهان انتقال پیدا کرد.
ویولن یکی از اعضای خانواده سازهای زهی است اما سازهای خانواده ویولن تفاوت هایی نیز با سایر اعضای این خانواده دارد.
از جمله این تفاوت ها می توان به این مورد اشاره کرد که برای نواختن ساز ویولن باید از آرشه استفاده شود.
برای به صدا در آوردن ویولن ، این ساز را روی شانه گذاشته و آرشه را روی آن به حرکت در می آوریم.
البته به همین سادگی هم نیست و نواختن آن نیاز به سال ها تمرین و تکرار دارد .
برخی از اساتید کلاس موسیقی ساز ویولن را در حقیقت یک ساز رباب تکامل یافته می دانند.
به نظر آن ها هنگامی که رباب به اروپا آورده شد تغییراتی در آن پدید آمد و سازی به نام ربک را به وجود آورد به طوری که در نمونه های اولیه ویولن بر روی ساز سوراخی وجود داشت که بعدها در گونه های بعدی حذف شد.
اولین ویولنی که به شکل امروزی بود در قرن ۱۶ ام میلادی ساخته شد.
اما در این مقاله به بررسی انواع سازهای متعلق به این خانواده پرداخته ایم.
ویولن انواع مختلفی دارد که موجب می شود هنرجوی علاقه مند به یادگیری ویولن بتواند به راحتی ساز مناسب با سلیقه خود را انتخاب کند.
سنتی ترین نوع این دسته از سازها همان ویولن آکوستیک است.
این ساز با کشیده شدن آرشه بر روی یک یا چند سیم به وسیله هنرجوی کلاس آموزش ویولن به صدا در می آید.
هنرجوی کلاس موسیقی ساز ویولن می تواند برای نتیجه گیری بهتر در حین آرشه کشیدن نوازنده به سیم های دیگر نیز به دست ضربه وارد کند تا سیم های دیگر نیز تولید صدا کنند.
ویولن اولین بار در قرن شانزدهم در ایتالیا شناخته شد که سپس در قرن هجدهم و نوزدهم تغییرات بسیاری کرد.
صدای ویولن زیر‌ترین صدا در این خانواده است.
ویولا از ویولن کلاسیک تا حدودی بزرگ تر بوده و صدای آن نیز بم تر است.
این ساز چهار سیم دارد که مشابه ویولن کوک می شوند.
روش کوک سیم های ویولا به ترتیب از بم به زیر : «دو، سل، رِ، لا» است.
به هنرجویان آموزشگاه موسیقی تهران که علاقه مند به شرکت در ارکستر سمفونیک یا نوازندگی گروهی هستند معمولا خرید ویولا پیشنهاد می شود.
این ساز نقش ویولن دوم را در ارکسترها بر عهده دارد.
یادگیری این ساز همچنین به هنرجویان کلاس موسیقی که علاقه دارند هرچه زودتر وارد اجرای زنده شوند توصیه می شود چرا که این ساز نوازندگان کمی دارد و هنرجویانی که نواختن ویولا را بلد باشند به سرعت جذب گروه های موسیقی می شوند.
از دیگر مزایای ویولا نسبت به ویولن این است که معضل سوت زدن سیم E که در ویولن مقداری دردسر ساز است در این ساز وجود ندارد.
تکنیک نواختن ویولن آلتو یا همان ویولا تقریبا با نواختن ویولن مشابه است با این تفاوت که در این ساز فاصله سیم ها بیش تر و آرشه سنگین تر است.
شکل این ساز از قرن شانزدهم بدون تغییر بوده است.
تفاوت اصلی این ساز با ویولن های آکوستیک این است که جعبه صدا ندارند و همین امر امکان ایجاد شکل های ظاهری متنوع را برای این ساز فراهم کرده است.
در ویولن الکتریک نیز مانند گیتار الکتریک باید از آمپلی فایر برای تقویت صدا استفاده کرد.
اما مزیت آن نسبت به انواع خانواده ویولن کلاسیک این است که مزاحمت صدایی ایجاد نمی کند.
در نتیجه برای تمرین در منزل یا آموزش آنلاین موسیقی یکی از محبوب ترین گزینه ها به شمار می رود.
ویولن های الکتریک معمولا یک جک صدا دارند که به هنرجوی آموزشگاه موسیقی کمک می کند تا ساز خود را به آمپلی فایر یا سیستم صوتی دلخواهش وصل کند.
ویولن های الکتریک ممکن است از جنس چوب بوده یا از چوب ساخته نشوند.
دلیل آن هم این است که صدای آن ها به مشخصات آکوستیکی ساختمان ساز وابسته نیست.
ویولن های معمولی چهار سیم دارند اما در ویولن پنج سیمی یک سیم بم به ساختمان ویولن اضافه شده است.
مورد استفاده این سیم در اجرای قطعات در گستره صوتی وسیع تر می باشد.
یعنی به کمک این ساز شما می توانید هم گستره صدایی ویولن و هم گستره صدایی ویولا را در یک ساز داشته باشید.
ویولن ۵ سیمی از ویولن آکوستیک بزرگ تر و از ویولا کوچک تر است.
در اکثر مواقع ویولن های ۵ سیمی از نوع ویولن الکتریک هستند.
ویولن سل، از ویولا بزرگ تر است و یک اکتاو از ویولا بم‌تر است.
این ساز به علت اندازه بزرگی که دارد باید به صورت نشسته نواخته شود.
در انتهای ویولن سل یک پین وجود دارد که به صورت تکیه گاه عمل می کند و هنرجوی کلاس آموزش ویولن آن را بین زانوهای خود قرار می‌دهد.
