موسیقی افغانستان نقطه عطف زیبایی های تنوع قومی و زبانی در افغانستان است
و فارسی، پشتو و ترکی زبان های اصلی متن ترانه ها را تشکیل می دهند.
در این کشور سبک ها و شیوه های گوناگون موسیقی، از غزل فارسی گرفته تا راگ هندی رواج دارد.
گام های موسیقی عمدتاً دیاتونیک بوده و تا همین اواخر چندصدایی و هارمونی به شکل غربی آن در موسیقی افغانستان تاثیر چندانی نداشت.
در این مقاله به بررسی تاریخچه موسیقی در افغانستان در بهترین آموزشگاه موسیقی پرداخته ایم.
موسیقی افغانستان تا حد زیادی بصورت ترانه است، با اینحال رپرتوار قابل توجهی از موسیقی فاقد کلام نیز وجود دارد.
شعر جایگاه ویژه ای در فرهنگ موسیقی این کشور دارد. میراث شعر فارسی، که مشترکات فراوانی نیز با ایران دارد،
اهمیت بسیاری در بین مردم داشته و همچنین شعر پشتو نیز دارای ریشه های تاریخی است.
متن ترانه ها متشکل از موضوعات معدودی است.
آهنگ های عاشقانه با تِم هایی از عشق نافرجام و اشارۀ مکرر به داستان لیلی و مجنون، بیشتر موضوعات ترانه ها را تشکیل می دهند
و به وقایع جاری و تجربۀ شخصی کمتر پرداخته می شود.
موسیقی افغانستان در سبک ها و شیوه های گوناگون، هنرمندانی را پرورانده که شهرت بعضی از آنان از حدود مرزهای این کشور نیز فراتر رفته است.
از دههٔ شصت هجری خورشیدی، افغانستان درگیر خشونت های داخلی بوده است.
از این رو علی رغم میراث غنی موسیقی در این کشور، موسیقی سرکوب شده و ضبط برای خارجی ها به حداقل رسیده است.
با اینکه شهر کابل مرکز فرهنگی افغانستان است در عرصهٔ موسیقی، هرات جایگاه ویژه ای دارد،
چرا که وطن موسیقی سنتی افغانستان است و نسبت به سایر ولایت های افغانستان موسیقی اش به موسیقی ایرانی نزدیک تر است.
بررسی تاریخچه موسیقی در افغانستان در کلاس آموزش پیانو
موسیقی در افغانستان در دوره آریایی ها، سروده های ویدی ریگ ودا و سروده های گاتاهای اوستا در کوهپایه های هندوکش در دورۀ هخامنشیان رونق خوبی داشت.
این موسیقی بشکل کورس و دسته جمعی با ریتم ذکر می گردید.
پس از ورود عرب ها در خاک افغانستان موسیقی فقط در قریه ها بشکل تک خوانی نیمه جان باقی مانده بود.
در دوره سامانیان، گورکانیان، تیمورشاه موسیقی در دربار رواج یافت کرد.
در سدۀ نوزدهم میلادی، بر اثر کشمکش های داخلی و جنگ های خارجی با بریتانیا، شرایط برای رشد و پرورش هنر موسیقی فراهم نبوده است.
این هنر در محافل رسمی افغانستان چندان خریداری نداشته و هنرمندان آن که یکی از اقشار پایین دست جامعه به شمار می آمده اند،
در همان حال و هوای موسیقی خراسانی سیر می کرده اند.
در سال ۱۲۵۸ شمسی ، در دورۀ امیر شیرعلی خان برای اولین بار یک گروه از موسیقی دانان هندی به افغانستان آمدند
و امیر شیرعلی خان به آنها در حوالی خواجه خوردک یعنی خرابات مسکن اعمار کرد.
هرچند این هنرمندان برای هنرنمایی در دربار شاه دعوت شده و در اوایل نیز فقط به همین کار می پرداختند،
هنر آنان کم کم به دیگر سطوح جامعه نیز تسری یافت و بدین ترتیب، به مرور زمان مقبولیتی عام در افغانستان یافت کرد.
موج موسیقی هندی که بدین ترتیب وارد افغانستان شده بود، تاثیر عمیقی بر موسیقی نیمه جان موجود وارد کرد
و ضمن ایجاد تحول در آن، زمینه را برای رشد این هنر مساعد ساخت.
از آن سوی نیز این نسل هنرمندان هندی به زودی به کشور افغانستان تعلق خاطر یافتند.
و فرزندان آنان به هنرمندان ملی کشور مبدل گردیدند و برای پیشرفت هنر موسیقی در این کشور اهتمام به خرج دادند.
یکی از خدمات این استادان، تنظیم دوبارۀ بعضی از آهنگهای محلی افغانستان بود در قالب دسـتگاههای موسیقی هندی که بدین ترتیـب، این آهنگ ها از معرض زوال و نابودی نجات یافته و وارد محافل موسیقی رسمی کشور شد.
خـدمت دیگــر این هنرمندان بـه مـوسیقی افغانستان، آموزش این هنر به جوانان، نوجوانان و حتی کودکان مدارس این کشور بود
و این امر، در ترویج موسیقی با اصول علمی در آیین کشور بسیار مؤثر واقع شد.
یکی از هـنرمندان بزرگ خراباتی که توانست بدین ترتیب هنر موسیقی را از محدودۀ خرابات بیرون برد
و به مراکز آموزشی این کشور بکشاند، استاد غلام حسین بود.
اولین استاد افغان بنام استاد قربانعلی نام داشت که استاد و مربی استاد قاسم و پدر استاد محمدنبی مشهور به استاد نتو بود.
در دوره شاه امان الله موسیقی انکشاف بیشتری یافت و در کنار نظام آموزشی خرابات، نهادهای آموزشی علمی و آکادمیک نیز ایجاد شد
که در آنها نوازندگی سازهای غربی آموزش داده می شد.
دولت برای مدت کوتاه در مکاتب کورس های موسیقی را تدریس می نمود.
یکی از کسانی که در این مسیر خدمات شایانی به موسیقی افغانستان انجام داد، استاد فرخ افندی بود که از ترکیه به افغانستان دعوت شده بود.
استاد قاسم، استاد غلامحسین، استاد نبی گُل و استاد محمدحسین سرآهنگ از استادان مشهور وقت بود.
پس از دهۀ ۱۳۵۰ موسیقی در اجتماع افغانستان جایگاه خوبی را پیدا نموده بود.
پس از تحولات در افغانستان موسیقی در شهر کابل بشکل عالی آن انکشاف نمود.
در آن زمان گروه های هنری نطیر؛ انسامبل هنری زنان، کورس های موسیقی رایگان، مکتب موسیقی فاکولته، هنرهای دلپذیر وغیره تاسیس شد.
ولی در مجموع در تمام افغانستان، جنگ، سدی برای موسیقی گشت.
در دوره طالبان موسیقی حرام دانسته شده و ازبین رفت.
پس از ۲۰۰۲ دولت کوشش دارد که موسیقی را دوباره مانند سابق احیا کند و فعالیت موفقانه پیش می رود.