محمدصادق خان اولین نوازنده پیانو ایران

شاید شما نیز از جمله علاقه مندان به شرکت در کلاس آموزش پیانو باشید اما تاکنون هیچ چیز درباره پیشینه آن نشنیده باشید.
جالب است بدانید که پیانو اولین بار در سال 1806 وارد ایران شد.
ناپلئون امپراطور فرانسه پیانویی پنج اکتاو را که کوچک‌ تر از پیانوهای معمول است، به ایران آورد و به دربار فتحعلی شاه هدیه داد.
این پیانو مدت‌ ها در دربار خاک می‌خورد زیرا شاه نمیدانست با آن چه کند.
این ساز تا سال های بسیار طولانی فقط به عنوان یه وسیله زینتی با شکوه در گوشه ای از تالار سلطنتی نگه داری می‌شد.
سال ها بعد زمانی که ناصرالدین شاه به پاریس سفرکرده بود، در بازدید از یک نمایشگاه پیانو با انواع مدرنی از ساز پیانو رو به رو شد .
همین رویارویی باعث می‌شود تا او به یاد ساز گرانقیمت و با شکوهی که گوشه ی دربار او را با وجودش مزین کرده بود بیفتد.
به همین دلیل در همان سفر دستور خرید چهار پیانوی جدید را داد تا آن ها را همراه خود به ایران ببرد.
مدل و شرکت سازنده این پیانو ها مشخص نیست اما به احتمال زیاد این پیانو ها از برند فرانسوی محبوب «پله یل» بودند.
این پیانوها به ایران آمدند اما همچنان شخصی نبود که نواختن آن‌ها را بداند.
بالاخره یکی از موسیقی‌دان‌های دربار به نام محمد صادق خان نخستین کسی بود که موفق شد پیانو بنوازد.
محمدصادق خان نوازنده چیره‌دست سنتور در دربار ناصرالدین شاه و رئیس گروه موسیقی دربار بود.
او بر اساس شباهت‌هایی که بین نواختن سنتور و پیانو وجود دارد سعی کرد با شیوه‌ی نواختن این ساز آشنا شود.
او پس از اندکی تلاش و ضربه زدن روی کلاویه های پیانو گفت که کوک این دستگاه ماهور است.

پیشینه محمدصادق خان در آموزشگاه موسیقی

محمدصادق خان در واقع اولین موسیقی‌دان ایرانی بود که دست به پیانو برد و همچنین اولین کسی بود که کوک پیانو را ایرانی کرد.
او نخستین فردی بود که کوک پیانو را به سبک ایرانی تغییر داد و با ان دستگاه شور را نواخت.
به این ترتیب می‌توان از او به عنوان نخستین نوازنده پیانو در ایران نام برد.
داریوش صفوت از محمدصادق‌ خان به عنوان اولین موسیقی‌دان ایرانی یاد می‌کند که دست به پیانو برد.
همچنین روح‌الله خالقی او اولین نوازندهٔ پیانو بعد از ورود پیانو به ایران می‌داند.

دوستعلی معیری (معیر الممالک) در کتاب خود نوشته‌است:

در بالای خانه انیس الدوله پیانویی بود ولی هیچ‌کس از اهل اندرون زدن آنرا نمی‌دانست.
در آن زمان پنج یا شش پیانو در تهران بیش نبود.
کمتر کسی از نواختن آن سر رشته داشت.
محمد صادق خان که استاد سنتور بود و در اواخر ملقب به سرورالملک شد، پیانو را نیز خوش می‌ زد.
مادرم تبسم نامی از کنیزانش را بر آن داشت تا نزد مشارٌ‌الیه پیانو بنوازد و او هرچه مشق می‌کرد به مادرم می‌آموخت.
این کار بین خانمهای اندرون شهرتی به سزا یافت و شاه را نیز خوش آمد. از آن شب هر شب که مادرم نزد شاه می‌ماند، حسب‌الامر باید پیانو بنوازد .
چون دستگاه آواز به پایان می‌ رسید، یکی از خانم ها که از عهده خواندن تصنیف برمی‌ آمد، آغاز به خواندن می‌ نمود .

نخستین نوازنده پیانو زن ایرانی، دختر ناصرالدین شاه عصمت الدوله بود.
او نوازندگی این ساز را از سرورالملک آموخت و به علت علاقه و استعداد زیادی که در موسیقی داشت به سرعت پیشرفت کرد و مورد توجه و تحسین همه اطرافیان قرار گرفت.