واضح است که افراد ناشنوا از یکی از حواس پنج گانه برخوردار نمی باشند.
در نتیجه سایر حواس آنها در تلاش هستند تا فقدان حس ناشنوایی را به نحوی جبران کنند.
پژوهش ها ثابت کرده است که قسمت های مختلف مغز مسئول پردازش بخش های گوناگون موسیقی هستند.
البته این بخش های مغزی در مورد انسان های شنوا و ناشنوایان یکسان است.
تمام بخش های مغز در تجربه و حس موسیقی تاثیرگذار هستند.
اما در این مقاله از وبلاگ بهترین آموزشگاه موسیقی قصد داریم این موارد را بررسی کنیم.
در مغز فرد ناشنوا، قشر شنیداری مسئول حس لامسه نیز می باشد.
تصور کنید که به یک کنسرت موسیقی رفته اید و تنها قادر هستید صدای باس را که زمین را می لرزاند احساس کنید و هنرمندان را روی صحنه ببینید.
اکنون گمان کنید که به کنسرتی رفته اید که هنرمندان درحال نواختن آهنگی هستند که شما با آن آشنایی ندارید و با خط باس و ضرب آن نیز آشنا نیستید.
اکنون می توانید شرایطی که یک ناشنوا موسیقی را تجربه می کند بهتر درک کنید.
بررسی مغز و موسیقی در آموزشگاه موسیقی تهران
– قشر حسی:
همانطور که از نامش پیداست این قست از مغز است بازخوردهای لمسی را تشخیص می دهد.
شرایطی را تصور کنید که در یک کنسرت هستید و نوازندگان به قدری بلند می‌نوازند که تمام ساختمان می لرزد به طوری که شما می‌توانید ارتعاشات را در بدن خود نیز حس کنید.
در مورد ناشنوایان نیز همین اتفای رخ می دهد.
در چنین شرایطی قادر خواهید بود ارتعاشات با بسامد پایین را در موسیقی احساس کنید.
معمولاً زمانی که شنوایی آسیب می‌بیند، شنیدن پیچ‌های بالاتر و صداهای آرام‌تر برای فرد سخت‌تر است.
به همین دلیل برای ناشنوایان و کم شنوایان درک کردن موسیقی از طریق حس لامسه و دریافت کردن ارتعاشات آن لذت بخش تر است.
– نوکلئوس آکومبنس، آمیگدال ، مخچه:
بخش های مغزی نام برده شده در بالا همگی باهم کار می‌کنند و مسئول شکل دادن به وابستگی عاطفی و واکنش به موسیقی هستند.
زمانی که ما در مورد آهنگ های مورد علاقه خود فکر می کنیم، به احتمال زیاد آهنگ هایی را در نظر می گیریم که از آنها خاطرات مثبت و شیرین داریم.
نت های ابتدایی آهنگ با برانگیختن نوعی تلاطم و هیجان عاطفی در ما موجب می شود تا سریع تر آن را تشخیص دهیم.
ناشنوایان نیز قادر هستند این ارتباط حسی را با موسیقی داشته باشند.
اما این احساس از راه نت های بم و ضرب آهنگ ایجاد می شوند.
– قشر شنیداری:
این بخش درگیر گوش دادن به اصوات و درک و تحلیل صداهایی است که می‌شنویم.
احتمالاً این مهم‌ترین بخش مغز در تشخیص موسیقی است.
موقعیتی را فرض کنید که در کلاس آموزش پیانو هستید.
زمانی که بدن با موسیقی مواجه می شود، گوش ها یا بدن صوت را احساس می کنند .
این احساس در ادامه به صورت پیام های عصبی ترجمه شده و به مغز و به ویژه قشر شنیداری فرستاده و پردازش می شود.
بنابراین، ممکن است گمان کنید که مسئول پردازش موسیقی در مغز فرد ناشنوا همان بخشی از مغز است که فرد شنوا پردازش می کند .
اما فرد ناشنوا پیام های نورونی را از طریق انتقال حس از گوش ها به مغز شنیداری دریافت نمی کند.
در واقع پیام‌های نورونی به قشر شنیداری فرستاده می شود اما لزوماً از راه گوش ها خیر.