سبک های موسیقی افغانستان

موسیقی افغانستان نقطه عطف زیبایی های تنوع قومی و زبانی در افغانستان است
و فارسی، پشتو و ترکی زبان های اصلی متن ترانه ها را تشکیل می دهند.
در این کشور سبک ها و شیوه های گوناگون موسیقی، از غزل فارسی گرفته تا راگ هندی رواج دارد.
گام های موسیقی عمدتاً دیاتونیک بوده و تا همین اواخر چندصدایی و هارمونی به شکل غربی آن در موسیقی افغانستان تاثیر چندانی نداشت.
در این مقاله به بررسی موسیقی افغانستان در بهترین آموزشگاه موسیقی پرداخته ایم.

موسیقی افغانستان تا حد زیادی بصورت ترانه است، با اینحال رپرتوار قابل توجهی از موسیقی فاقد کلام نیز وجود دارد.
شعر جایگاه ویژه ای در فرهنگ موسیقی این کشور دارد.
میراث شعر فارسی، که مشترکات فراوانی نیز با ایران دارد، اهمیت بسیاری در بین مردم داشته و همچنین شعر پشتو نیز دارای ریشه های تاریخی است.
متن ترانه ها متشکل از موضوعات معدودی است.
آهنگ های عاشقانه با تِم هایی از عشق نافرجام و اشارۀ مکرر به داستان لیلی و مجنون، بیشتر موضوعات ترانه ها را تشکیل می دهند
و به وقایع جاری و تجربۀ شخصی کمتر پرداخته می شود.

موسیقی افغانستان در سبک ها و شیوه های گوناگون، هنرمندانی را پرورانده که شهرت بعضی از آنان از حدود مرزهای این کشور نیز فراتر رفته است.
از دههٔ شصت هجری خورشیدی، افغانستان درگیر خشونت های داخلی بوده است.
از این رو علی رغم میراث غنی موسیقی در این کشور، موسیقی سرکوب شده و ضبط برای خارجی ها به حداقل رسیده است.
با اینکه شهر کابل مرکز فرهنگی افغانستان است در عرصهٔ موسیقی، هرات جایگاه ویژه ای دارد،
چرا که وطن موسیقی سنتی افغانستان است و نسبت به سایر ولایت های افغانستان موسیقی اش به موسیقی ایرانی نزدیک تر است.

بررسی موسیقی افغانستان در کلاس آموزش پیانو

موسیقی در کشورهای آسیایی قدمت بسیار دارد و حتی می‌توان گفت موسیقی غرب در بخش‌هایی از آن تاثیر گرفته است.
یکی‌ از ویژگی‌های موسیقی شرق آسیا، شباهت‌هایی است
که در موسیقی اغلب کشورهای منطقه به چشم می‌خورد که دلیل آن، اشتراکات فرهنگی، اقلیمی و جغرافیایی است.
حتی می‌توان گفت مانند اغلب کشورها، اتفاقات و وقایع سیاسی و اجتماعی نیز بر چند و چون آن تاثیر داشته است.

در میان کشورهای آسیای شرقی و آسیای میانه، موسیقی ایران، هندوستان، پاکستان، افغانستان، تاجیکستان و ازبکستان دارای شباهت‌های بسیاری هستند.
کشورهای نامبرده در مقطعی جزو خاک ایران بوده‌اند و از فرهنگ یکسانی برخوردار بوده‌اند
و شاید همین موضوع، مهمترین دلیل وجوه اشتراک موسیقی کشورهای همسایه ایران است.
این شباهت‌ها تا آن حد فاحش و عیان است که حتی مخاطبان عام نیز متوجه آن خواهند شد.
یکی دیگر از دلایل وجود نقاط مشترکِ موسیقی کشورهای نامبرده زبان است.
زبان فارسی علاوه بر ایران در کشورهایی چون افغانستان و پاکستان نیز مرسوم است و زبان رسمی مردم این دو کشور به حساب می‌آید.
البته زبان فارسی در شبه قاره هند نیز مرسوم است و در آن سرزمین سابقه دیرینه‌ای دارد.
مردم کشور ازبکستان و تاجیکستان نیز به زبان‌های فارسی ازبکی و فارسی تاجیکی صحبت می‌کنند.